Uczennica PSP w Mokrzyskach finalistką ogólnopolskiego konkursu

Natalia Woda uczennica klasy 5a została finalistką ogólnopolskiego historycznego konkursu tematycznego „Losy Bliskich i losy Dalekich – życie Polaków w latach 1914-1989”. Konkurs przebiegał w trzech etapach – szkolnym, wojewódzkim i ogólnopolskim. W ramach konkursu uczniowie mieli przygotować pracę w formie biografii, wywiadu, relacji, opowiadania, eseju itp. opartą na źródłach historycznych (np. listy, wspomnienia, pamiętniki, dzienniki, dokumenty – również rodzinne, zdjęcia).
Do etapu szkolnego przystąpiły trzy uczennice tamtejszej szkoły: Aleksandra Dziedzic z kl. 6a, Paulina Kazek i Natalia Woda z kl.5a. Ich prace otrzymały wysokie notowania w etapie wojewódzkim, ale tylko praca Natalii Wody pt. „Józef Koczwara-wspomnienie o pułkowniku”, otrzymała maksymalną ilość punków. Natalia jako jedna z 28 uczniów z całej Polski, w kategorii szkoły podstawowe, będzie walczyć 2 czerwca o tytuł laureata tego konkursu.
Gratulujemy Oli, Paulinie i Natalii, życząc jej jednocześnie sukcesu w kolejnym, najtrudniejszym etapie tego konkursu. Wszystkie prace konkursowe powstały pod kierunkiem nauczycielki historii – mgr Doroty Węglarz.

Wieś Mokrzyska ma wielu synów, którzy swoim postępowaniem, walką o wolną Ojczyznę, wpisali się w historię swojej miejscowości i naszej Ojczyzny. 24 września 2011 r. w Mokrzyskach odbyła się piękna, wzruszająca wojskowa uroczystość nadania imienia płk Józefa Koczwary 1 Batalionowi czołgów 21 Brygady Strzelców Podhalańskich z Żurawicy. Głośno było o naszej wsi nie tylko w powiecie. Dlaczego właśnie Jego, żołnierze z Żurawicy koło Przemyśla, wybrali sobie za patrona? Dlatego, że Józef Koczwara był wielkim patriotą , gotowym oddać życie za ojczyznę. Urodził się w rodzinie rolniczej, 16 marca 1889r. w Mokrzyskch, niewielkiej miejscowości leżącej obecnie w powiecie brzeskim województwa małopolskiego, gdzie ukończył szkołę powszechną a następnie uczył się w gimnazjum w Brzesku i w Bochni. Już jako gimnazjalista interesował się sprawami Ojczyzny. Należał do organizacji niepodległościowych Zarzewie i Polskie Drużyny Strzeleckie.
Po zdaniu egzaminu dojrzałości w 1911r. rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Cały swój wolny czas poświęcał na pracę społeczną pracując w Kole Towarzystwa Szkoły Ludowej. W roku 1913 przerywa studia, podejmuje pracę i uczy się zaocznie działając w organizacjach patriotycznych. Po wybuchu I wojny światowej, jako doświadczony uczestnik organizacji o charakterze patriotycznym wstąpił do Legionów Polskich i brał udział we wszystkich działaniach bojowych Legionów. Był zawsze blisko wodza, Józefa Piłsudzkiego. Potem został wcielony do armii austriackiej i wysłany na front wschodni, wtedy też działał w konspiracji -Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 roku wrócił pod Polskie sztandary i w 1919 roku otrzymał stopień rotmistrza. W 1919 roku ukończył także oficerską Szkołę Jazdy, pełnił funkcję instruktora w Szkole podoficerów Jazdy w Przemyślu i Centralnej Szkole Kawalerii w Grudziądzu. Brał udział w wojnie polsko-bolszewskiej, gdzie walczył jako dowódca plutonu i szwadronu w szeregach 11 Pułku Ułanów Legionowych. W czasie działań wojennych został ciężko ranny i przez kilka miesięcy leczył się w szpitalu w Krakowie. Po zakończeniu działań wojennych Józef Koczwara, za męstwo i odwagę w legionowych bojach, otrzymał order WIRTUTI MILITARI V KLASY, KRZYŻ WALECZNYCH oraz KRZYŻ NIEPODLEGŁOŚCI. Zawsze był doceniany przez swoich dowódców, ciągle się uczył i podnosił swoje kwalifikacje, przekazując je innym . W lutym 1927 roku zostaje przeniesiony na stanowisko kwatermistrza 5 Pułku Ułanów Pomorskich w Grudziądzu. Za rzetelną pracę i stosunek do podwładnych w 1929r. otrzymał ZŁOTY KRZYŻ ZASŁUGI i awans na pułkownika. Od 1930 roku przechodzi do służby w broni pancernej, a od lipca 1931 roku dowodził 2 Pułkiem Pancernych w Żurawicy koło Przemyśla.
Szanowany i lubiany, przez żołnierzy nazwany kochanym Józwą. Wymagał wiele od żołnierzy, ale również od siebie. W marcu 1936 roku otrzymał nominację na dowódcę Broni Pancernej, a w kwietniu 1937 roku został dowódcą 1 Grupy Pancernej w Warszawie. W roku 1939, kiedy wybuchła II wojna światowa, brał udział w działaniach wojennych jako dowódca broni pancernej Armii „Prusy”. Po klęsce wrześniowej wraz z innymi żołnierzami przedostał sie na Węgry, gdzie został internowany w miejscowości Eger. Cały czas rozmyślał jak wydostać się z niewoli i wrócić do okupywanej przez Niemców Ojczyzny. Kiedy w lipcu 1941 roku udało mu się uciec z obozu, powrócił do Warszawy gdzie włączył się w wir pracy konspiracyjnej. Pełnił funkcje – Instruktora Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej a następnie głównego Inspektora Wojskowej Służby Ochrony Powstania w Komendzie Głównej Armii Krajowej, pod pseudonimem „Zbigniew”. Brał czynny udział w przygotowaniu i walce zbrojnej podczas Powstania Warszawskiego, gdzie został dwukrotnie ranny. Po kapitulacji Warszawy Józef Koczwara dostał się do niewoli niemieckiej, jako jeniec Oflagu II C Woldenberg otrzymał nr 101410, został z niej zwolniony w styczniu 1945 roku.
Po wyzwoleniu zamieszkał w Tarnowie, ale nie był to dla niego szczęśliwy czas, bo nie udało mu się uniknąć represji. Wrócił do Mokrzysk żyjąc i pracując wśród swoich, którzy bardzo mało widzieli o jego czynach, cierpieniu, poniżaniu w obozach. Zmarł 6 maja 1978 roku w Tarnowie a pochowany został w Szczepanowie. Był cichym bohaterem i pewno tak byłoby dalej gdyby nie dowództwo 1 Batalionu Czołgów z Żurawicy, które podjęło starania o nadanie Batalionowi imienia Józefa Koczwary. 24 września 2011 roku Żołnierze z Żurawicy przygotowali dla mieszkańców Mokrzysk piękną lekcję patriotyzmu i uświadomili ludziom (zwłaszcza młodym), jego zasługi. Na przykładzie Józefa Koczwary powinniśmy się uczyć, że każdy kto sumiennie wypełnia swoje obowiązki względem swojej ojczyzny jest wielkim patriotą. Obowiązkiem nas młodych, który powinniśmy wypełniać, jest nauka, poszanowanie starszych, pomoc innym w potrzebie oraz pamięć o naszych przodkach.

Natalia Woda uczennica klasy 5a Publicznej Szkoły Podstawowej im. T. Kościuszki w Mokrzyskach