Zaskarżyli uchwałę w sądzie
Grupa mieszkańców ulicy Okocimskiej, zaskarżyła krzywdząca ich zdaniem uchwałę Rady Miejskiej w Brzesku, która dopuszcza zbycie w drodze przetargu zabudowaną nieruchomość gruntową obj.
KW Nr TR 1B/00063051/0 w Okocimiu o powierzchni 2,68 ha, stanowiącą miejsce zamieszkania skarżących. Przeznaczona do zbycia nieruchomość gruntowa stanowi tzw. zespól dworsko-parkowy w Okocimiu Górnym i jest zabudowana min. budynkiem typu dworek oraz dwoma budynkami przyległymi, służącymi kiedyś jako gospodarcze, obecnie wykorzystywanymi jako mieszkalne.
Pięć osób podpisanych na wniosku do wojewódzkiego sądu w Krakowie reprezentuje adwokat Andrzej Kosturka, Kancelaria Adwokacka w Bochni.
Gmina by przystąpić do przetargu musi wykwaterować 6 lokali mieszkalnych, na co mieszkający tam, nie wyrażają zgody, broniąc się naruszeniem zasad sprawiedliwości społecznej, nierównym traktowaniu wszystkich obywateli, niezaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych, niepopieraniu działań zmierzających do uzyskania własnego mieszkania czy nie chronieniu przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi, także naruszenie przepisów kodeksu cywilnego poprzez naruszenie zasady respektowania zawartych umów najmu lokali mieszkalnych, czy wreszcie art. 5a ustawy o samorządzie gminnym poprzez pominiecie obowiązku konsultacji zamiaru sprzedaży przedmiotowej nieruchomości z organami jednostki pomocniczej czy też z samymi zainteresowanymi.
Gmina nie zgadza się z tymi zarzutami i powtarza iż zapewni mieszkania wszystkim rodzinom. W odpowiedzi na skargę czytamy:
Urząd Miejski w Brzesku czynił starania o uzyskanie zgody Konserwatora Zabytków na podział nieruchomości poprzez wydzielenie części na której znajdują się budynki mieszkalne zajmowane przez skarżących, jednakże zgody takiej nie uzyskał. (…) Przede wszystkim jednak skarżący nie wykazali naruszenia ich aktualnego i rzeczywistego interesu prawnego w znaczeniu prawa materialnego, dotyczącego bezpośrednio sfery prawnej określonego podmiotu. Aktualność interesu prawnego oznaczałaby, że w dacie wejścia w życie takiego aktu interes ten w danej sytuacji faktycznej i prawnej obiektywnie istnieje. Wymóg ten wiąże się z „realnością” interesu prawnego. Powinien on rzeczywiście istnieć we wskazanej dacie. Nie może to być interes tylko przewidywany w przyszłości ani też hipotetyczny.
